Laatst las ik het boek Moederhonger van Kelly McDaniël. Het raakte me diep. Het vertelt over wat er gebeurt als we in onze vroege kindertijd niet de liefde, koestering en veiligheid hebben ontvangen die we nodig hadden. De eerste 1000 dagen – vanaf de bevruchting tot ongeveer het tweede levensjaar – zijn van groot belang voor de hechting tussen moeder en kind.

Soms kan een moeder er niet zijn, simpelweg omdat ze dat zelf ook nooit geleerd heeft. Misschien heeft ze geen liefdevolle spiegeling gekend, of kampte ze met een postnatale depressie waardoor ze er niet écht kon zijn. Als kind voel je dat feilloos aan. En dat laat sporen na.

Wanneer we volwassen worden, kunnen die vroege ervaringen zich op allerlei manieren laten zien. Misschien heb je moeite om je te binden aan een partner. Of voel je telkens opnieuw verlatingsangst. Misschien herken je een diep verlangen naar nabijheid, maar vind je het tegelijk spannend om iemand echt toe te laten. Dat is de moederwond — een wond die niet zichtbaar is, maar wel voelbaar in elke vezel van ons wezen.

Er zijn talloze boeken over geschreven, en er zijn vele wegen om hiermee te werken. Therapie kan helpen. Maar ook tijdens onze workshop Heel je oorsprong gaan we hiermee aan de slag. We werken met liefdevolle aandacht aan het herstellen van die oerkrachtige verbinding – met je moeder, met jezelf, met het leven zelf.

En stel je nu eens voor dat jij zelf moeder wilt worden. Dan is het belangrijk te weten hoe wezenlijk die eerste 1000 dagen zijn. Een baby kun je niet verwennen. Als het huilt, wil het alleen maar voelen dat je er bent. Dat je het vasthoudt, koestert, veiligheid biedt. Door jouw aanraking, stem en aanwezigheid leert je kindje dat de wereld veilig is.

Wist je dat een baby het gezicht van de verzorger nodig heeft om te leren wat emoties betekenen? In onze hersenen werken de zogeheten spiegelneuronen: ze helpen ons emoties te herkennen en mee te voelen. Daarom is oogcontact zo essentieel.

Vanmorgen, onderweg naar de yoga, zag ik een jonge moeder met haar kinderwagen. Het kindje keek haar vrolijk aan, het gezichtje open en nieuwsgierig. Maar de moeder keek op haar telefoon. Dat beeld raakte me. Want het is zo belangrijk dat jonge moeders beseffen: een kind leert van jouw gezicht, niet van een scherm.

Dus leg je telefoon even weg. Kijk je kindje aan. Lach. Wees aanwezig.

Want in die momenten van echte verbinding leg je de basis voor een leven lang liefde en vertrouwen.